Na interdyscyplinarny projekt Sounds of Room. Medienovercontrol będą składać się instalacje: dźwiękowa oraz wideo, a także towarzyszący im koncert muzyki elektronicznej w wykonaniu artysty. W instalacji dźwiękowej Sounds of Room artysta poddaje twórczej analizie często niewyczuwalne dla ludzkiego ucha dźwięki towarzyszące funkcjonowaniu budynków. Zarejestrowane przez Dudka szumy, szmery i odgłosy, wzmocnione i zmodulowane, będą prezentowane w jednej z sal galerii za pomocą zbudowanego przez artystę specjalnego głośnika. Medienovercontrol to interaktywna instalacja wideo, w której widz ma możliwość kontrolowania zmiany i deformacji obrazów  pojawiających się na ekranie. Praca jest refleksją na temat wszechobecności obrazów medialnych, kreujących rzeczywistość, czy też metarzeczywistość, w której funkcjonują współczesne społeczeństwa Zachodu.

Gabriela Jarzębowska, Eva Milczarek - kuratorki wystawy


Sounds of Room. Medianovercontrol
Instalacja dźwiękowa Sounds of Room (Dźwięki Obiektu)

Instalacja dźwiękowa pojawia się w tej realizacji jako czysty zapis, kompozycja elektroakustyczna bądź, inaczej mówiąc, muzyka konkretna. To kompozycja nagranych przeze mnie dźwięków, próba uchwycenia i odtworzenia specyficznej, indywidualnej „atmosfery pomieszczeń” w wybranym miejscu realizacji instalacji. Obiekt architektoniczny, który staje się niejako podmiotem, a nie przedmiotem mojego wnikliwego „akustycznego badania” (budynek to całościowo potraktowany organizm, którego żywymi tkankami są składające się na niego pomieszczenia), zostaje poddany  kilkutygodniowej analizie dźwiękowej. W aspekcie stricte  pragmatycznym moje działanie sprowadza się do zarejestrowania i udostępnienia za pomocą różnego rodzaju mikrofonów nagrania dźwięków istniejących w eksplorowanym obiekcie.
Moim celem jest odnalezienie i wydobycie „wewnętrznej  muzyki”, która praktycznie cały czas istnieje w budynku (odbieranej jako coś nieistotnego, drugoplanowego, nie stanowiącego wystarczająco przykuwającego tematu samego w sobie).  To wszystko to, co możemy określić jako „przezroczyste” dla ucha ludzkiego szmery, szumy, które cały czas nam towarzyszą, nie mając szczególnego znaczenia ze względu na to, że  ich  słyszalność jest niska i  bezpośrednio nie oddziałują one na życie człowieka (swego rodzaju „dźwięki poboczne”).
Atmosfera dźwiękowa, która w ten sposób powstaje jest niekończącą się wibracją, pulsowaniem, energią przenikających się odgłosów,  które choć niewychwytywalne,  cały czas są z nami – wszechpotężne i wszechwładne niepostrzeżenie ....
Cisza, w tak zarysowanym kontekście, jest utopią, względnym, paradoksalnym  stanem, który praktycznie nie istnieje, nie może mieć miejsca w świecie ożywionym, a więc emitującym właściwe dla siebie szepty i pogłosy.
Poprzez tą instalację staram się ukazać budynek wraz z przynależącymi do niego pomieszczeniami jako żywą, a nie martwą naturę, w pewnym sensie byt równoważny z niezależnym istnieniem ludzkim. Można powiedzieć,  iż za pomocą dźwięku jestem w stanie przedstawić charakter obiektu i jego ukrytą "osobowość ".
Głównym założeniem instalacji jest więc dotarcie do i swoiste „wyzwolenie”  tożsamości obiektu.
Ponieważ jest to już oficjalnie trzeci projekt realizowany według tej koncepcji, jestem w stanie powiedzieć, iż za każdym razem swoista „dźwiękowa osobowość” pomieszczeń przejawia się inaczej, ich wewnętrzne rytmy i melodie różnią się między sobą. Jest to oczywiście uwarunkowane konkretną architekturą budowli, strukturą, lokalizacją i tego typu podobnymi czynnikami. Spójna, stanowiąca zamkniętą całość kompozycja będzie uzupełniona również o  zamontowane w budynku mikrofony, które w trakcie ekspozycji  spełnią funkcję żywych przekaźników dźwięku. „Utwór muzyczny”,  jaki w ten sposób zostanie przygotowany na potrzeby instalacji, będzie prezentowany w jednej z sal galerii za pomocą zbudowanego przeze mnie specjalnego głośnika.